Chris en Mitch Riedijk-Appelman wonen samen met hun hond Guus in de Helderse Spoorstraat. Een stukje binnenstad dat de afgelopen jaren een flinke metamorfose onderging.
Chris is geboren en getogen Jutter. Ooit vertrok hij naar Amsterdam. “Ik heb daar een jaar of negen gewoond, maar voor vijfentwintig jaar geleefd. Het leven is er snel en hard. Toen ik die kant op ging was Amsterdam het helemaal, maar op een gegeven moment verlangde ik terug naar de rust, reinheid en regelmaat. De betaalbaarheid ook en bereikbaarheid. Eigenlijk wilde ik gewoon een leuke baan, een fijn huis en niet steeds drie kwartier met de tram om ergens te komen. Mensen vinden Den Helder altijd ver weg, maar als we een keer naar Amsterdam willen, zijn we er bijna net zo snel als mensen die van de ene kant van de stad naar de andere moeten.”
Mitch woonde in Heerhugowaard. Hij kwam voor Chris naar Den Helder. “Aan het einde van de wereld, rechtsaf, zeiden we vroeger altijd. Gewoon omdat we nooit die kant op gingen. Ik studeerde in Haarlem en werkte in Alkmaar, dus ik had geen reden om naar boven te reizen. Toch paste het meteen. Ik werk in de horeca, dat is altijd druk. Dan is de rust hier zó lekker. Daar komt bij dat ik ’s avonds werk en Chris overdag. Als we samen vrij hebben, vinden we het heerlijk om gewoon in ons huis te zijn.”
Dat huis is een ‘hotel-chic’ ingericht herenhuis van nog maar een paar jaar oud. Mitch en Chris zijn de tweede eigenaars. Sinds kort hebben ze een ruime aanbouw én een nieuwe tuin. Eigenlijk hoeven ze dus nergens meer heen. Chris: “Vroeger gingen we regelmatig uit, maar corona is een harde knip geweest. We kregen de sleutel van dit huis in maart 2020, een week voor de eerste lockdown. Met hulp van familie en vrienden zijn we razendsnel verhuisd.” Daarna was dit huis hun hele wereld. Mitch: “Ik werk in de horeca, dus kwam in die tijd thuis te zitten. Chris is manager bij ’s Heerenloo. Hij zat online te vergaderen op de logeerkamer. Toch was het voor ons geen slechte tijd. We waren veel meer bij elkaar dan normaal en we konden bijvoorbeeld zomaar samen lunchen.” Chris: “We hebben ook veel spelletjes gedaan en online Zumba-lessen gevolgd. Tegen de tijd dat het najaar begon hebben we de kerstboom opgezet en ongeveer drie keer per week een kerstdiner op tafel getoverd. Eigenlijk was het best gezellig.” Mitch: “En ik had natuurlijk tijd om het huis mooi in te richten.” Ze zijn blij dat ze precies in die tijd zijn verhuisd. Mitch: “Ons vorige huis was veel kleiner. Dan waren we wel een beetje gek geworden.” Chris: “Of stel dat we in Amsterdam hadden gewoond. Voor de prijs van dit huis, hadden we daar drie hoog achter gezeten. Dan hadden we het een stuk zwaarder gehad.”
Toen Mitch en Chris hun oog op dit huis hadden laten vallen, hadden ze niet direct verwacht dat het haalbaar voor ze was. Chris: “Out of my league, dacht ik. Maar dat viel dus enorm mee. Vervolgens gingen de huizenprijzen door corona sky high. Daarom hebben we vorig jaar een gesprek gehad met onze hypotheekadviseur. We wilden wat met onze overkapping doen. Toen bleken we nog zoveel financiële ruimte te hebben dat we konden aanbouwen.” Ze namen de tuin ook meteen maar mee. Chris: “Die was na de verbouwing natuurlijk aan gort, dus die heb ik samen met mijn schoonvader opnieuw aangelegd. Terrasvlonders, gazon, planten en een buitenkeuken, gemaakt van de plavuizen uit de overkapping.” Mitch: “Als je kijkt wat we hier hebben aan ruimte, een tuin en ook nog een carport, middenin de stad, dat is echt fantastisch.”
Chris en Mitch hebben de stad de afgelopen jaren zien veranderen. Nieuwbouw, restauratie van panden en stadsvernieuwing hebben Den Helder een ander gezicht gegeven en dat trekt mensen van buitenaf. Chris: “Ik verwacht daarom ook dat er nog wat mooie horeca bij gaat komen. We hebben wat mooie plekken hoor, Carmel is een mooie toevoeging, Nozems ook en natuurlijk Fort Westoever, maar Willemsoord richt zich nog wat meer op een jonger uitgaanspubliek. Ik zou net wel wat van die fijne kroegjes of grand cafés willen zien om het centrum via de Spoorstraat nog wat meer met Willemsoord te verbinden.” Mitch: “Maar het verschil met zeven jaar geleden, toen ik hier net kwam wonen, is enorm. Het voelt nu veel prettiger om hier te lopen.” Chris vult aan: “Precies. Die betaalbaarheid is leuk, natuurlijk. Maar het moet wel een beetje smoel hebben.”
Hebben de mannen ook favoriete plekken? Mitch, lachend: “Thuis!” Daarna: Als we vrij zijn ontbijten we graag bij Halte Bellevue en Chris houdt van koken, dus die mag wel graag naar de markt.” Chris: “Ja, en naar het winkelcentrum in Nieuw Den Helder. Vroeger kwam ik daar niet zo graag, maar ook die wijk is zo opgeknapt.” Later: “Wat ik daar zie en ook bij ons in de binnenstad is dat de wijken niet meer zo gescheiden zijn. Vroeger had je koopwijken en sociale huur, de Amsterdam Zuid-achtige wijken en de volkswijken. Ik zou me in beide niet thuis voelen, maar die mix vind ik mooi. Mensen die allemaal verschillend zijn en gewoon lekker een praatje maken. Dat geeft charme aan een stad.” En verder? “We lopen regelmatig met de hond en dan vind ik de dijk wel heel fijn. Van de week liepen we door de duinen en over het strand. Dat hebben we gewoon en nemen we eigenlijk voor lief. Mitch merkt dat wel eens tijdens zijn werk bij C’est la Vie, het restaurant van het Beatrix Hotel op Huisduinen. Mensen van buitenaf vinden dat uitzicht heel bijzonder.” Mitch: “Je kunt vanaf daar de hele kustlijn zien, Texel, Fort Kijkduin en de duinen. ‘Den Helder heeft het toch wel’, krijg ik dan vaak te horen. En ja, dat is ook zo.”
