Het toekomstbeeld is helder: een woonwijk aan de Helderse zeedijk, die de verbinding tussen stad en zee bestendigt. Een enorm project, dat nu al om verzwaring van de dijk vraagt en waarbinnen veel partijen samen moeten werken. Een project ook, dat vraagt om de sloop van een groot aantal woningen. Kijmpe Bindinga–Dijk woonde een groot deel van zijn leven aan de Kanaalweg. Toch hebben hij en zijn geliefde Simone nu hun woning recent verkocht aan Woningstichting. “Ik wilde hier echt niet weg. Maar geen stad wordt er beter van als alles bij het oude blijft.”
Kijmpe en Simone geven ruimte aan Dijkkwartier
Het is ruim twintig jaar geleden dat hij het huis kocht, waar hij nu woont met Simone en hun mopshondje Varkie. Achter het huis ligt een flink stuk eigen grond. Van zijn 11e tot zijn 18e woonde hij ook al aan de Kanaalweg. “Toen we hier kwamen wonen, was Den Helder net in de laatste fase van de dijkverhoging. Daar verderop werden de nieuwe flats gebouwd.” Lachend: “Nou ja, toen waren ze nieuw. Ik ben nu 56, dus die flats zijn ruim 40 jaar oud.” Zo langzaamaan is de vernieuwing aan vernieuwing toe.
Toen het project Dijkkwartier ging spelen werden zij uitgenodigd voor een informatieavond, waar Kijmpe zich opgaf voor de op te richten klankbordgroep. “Eigenlijk een groep mensen die zich betrokken voelt, op de hoogte wil zijn en mee wil denken.”
Hij stapte aanvankelijk behoorlijk kritisch in die klankbordgroep. “Dat is wel veranderd. Ik ben steeds enthousiaster geworden. Positief-kritisch, is denk ik het woord. Het plan is ambitieus, maar ik begrijp het wel. Als je Den Helder van de verpaupering wil redden, is het niet realistisch om vast te houden aan vroeger.”
Speaking terms
Hij kent de weerstand tegen het Dijkkwartier. “Ja, dan komt die wipkip op de dijk!”, vat hij de tegengeluiden samen. “Mensen roepen altijd dat er veel meer sociale woningen moeten komen en keren zich dan tegen dit soort ambitieuze nieuwbouw. Maar ik heb begrepen dat Den Helder al een overdaad aan sociale woningen heeft en ook in het nieuwe plan wordt aan de wettelijke eisen voldaan. In het verleden zijn hier veel mensen naartoe gekomen, omdat ze hier goedkoper konden wonen en een relatief klein deel van hun inkomen kwijt waren aan huur. Dat kan ik me helemaal voorstellen, maar het is niet per se goed voor de stad als geheel. Ik bedoel dit echt niet onvriendelijk, maar als je wil dat je stad floreert, is het nodig dat er óók mensen wonen die meer te besteden hebben. Als er geld in een stad omgaat, hou je de stad in leven. Zo niet, dan gaan restaurants op de fles en verdwijnen de winkels met als gevolg dat inwoners het alsnog buiten de stad gaan zoeken. Een lokale geldstroom zorgt dat mensen werk houden binnen de stad en dat hun geld weer terug kan stromen in de lokale economie.’’
Kijmpe ziet nog een reden voor nieuwbouw. “Woningen moeten aan steeds meer milieueisen voldoen. Als je kijkt naar de woningen die hier staan, dan moet je wel heel veel geld in renovatie stoppen om het toekomstbestendig te maken.
Realistisch
Kijmpe en Simone gingen in het gesprek met Woningstichting. “Dat is voor ons de enige manier om dit te doen. Zorgen dat je met elkaar on speaking terms blijft. We hebben eerder gezien dat mensen als laatste bleven zitten in een flat die tegen de vlakte moest. Alles was verder dichtgetimmerd. Dat moet je niet willen. Als je realistisch bent en elkaar serieus neemt, kun je elkaar vast wel ergens vinden.”
Inmiddels hebben zij overeenstemming bereikt met Woningstichting. ,,Een goede deal, op een prettige manier tot stand gekomen’’, vat Kijmpe het samen, zonder in details te willen treden. Inmiddels zijn ze verhuisd naar een mooie woning in Nieuw Den Helder, op een steenworp afstand van de duinen en met veel ruimte rondom het huis.
Uitdragen
Zeestad speelt een belangrijke rol in de speaking terms van dit project. “Stel je voor dat een projectontwikkelaar uit de Randstad eerst al die woningen moet opkopen, slopen en daarna nieuwe moet bouwen. Die woningen moeten daarna veel opbrengen wil zo’n ondernemer het terugverdienen. Zeestad is niet gericht op winst maken voor zichzelf, maar investeert in de stad. Ik weet dat er inwoners zijn die vinden dat ze te veel het straatbeeld bepalen. Maar realiseer je wel dat er geen andere club is die dat geld in onze stad durft te investeren.”
Kijmpe vindt dan ook niet dat Zeestad te veel bepaalt. “Nee. In eerste instantie stonden ze met een koffiekar in de straat om mensen aan te spreken en uit te nodigen voor de informatieavond. Dat doen ze goed. Bewonersparticipatie is heel belangrijk. Zeestad is een betrokken club, die steeds beter bezig is mensen mee te krijgen. We hebben een goede, open en eerlijke verstandhouding.”
Brommer
Kijmpe laat het gebied dat decennia zijn favoriete plek in Den Helder was nu toch achter zich. “Ik scheurde hier vroeger al met mijn brommer de dijk op. Ja, dit is wel echt mijn plekkie en het gaat zeer doen om weg te gaan. Maar toch, als je kijkt naar wat er de afgelopen jaren allemaal gebeurd is in de stad, moet je toegeven dat het verbetert. Dat vind ik echt en dat mogen we uitdragen.”
Kijmpe sleutelt graag aan motoren. “Ik scheurde hier vroeger al met mijn brommer de dijk op.’’
