Het moet de eerste zaterdag zijn geweest sinds we hier wonen. Ons nieuwe huis aan de Weststraat, net bewoonbaar als je af en toe bereid was over wat dozen te klimmen. Het gaf niet. Rommel is er om doorheen te kijken. We waren naar de markt geweest, op de fiets en hadden een bakkie gedronken bij Robuust. Daarna fietsten we over de Keizersgracht naar huis. En natuurlijk, de Keizersgracht in Amsterdam is mooi, maar wat was het heerlijk om met een tas vol boodschappen in de zon langs de Helderse grachten te slingeren en te weten dat je onderweg bent naar huis.
De kust en cultuur
Het moet de eerste zaterdag zijn geweest sinds we hier wonen. Ons nieuwe huis aan de Weststraat, net bewoonbaar als je af en toe bereid was over wat dozen te klimmen. Het gaf niet. Rommel is er om doorheen te kijken. We waren naar de markt geweest, op de fiets en hadden een bakkie gedronken bij Robuust. Daarna fietsten we over de Keizersgracht naar huis. En natuurlijk, de Keizersgracht in Amsterdam is mooi, maar wat was het heerlijk om met een tas vol boodschappen in de zon langs de Helderse grachten te slingeren en te weten dat je onderweg bent naar huis.
Later die dag liep ik nog even naar het einde van de straat voor een berg nieuwe boeken uit de bieb en ‘s avonds toog ik met mijn beide kinderen en twee van hun vrienden naar de bioscoop op Willemsoord. Het kostte drie minuten en na de film weer drie minuten terug. Dat waren zes minuten langs het water, langs lichtjes en gezelligheid, langs huizen waar mensen een verjaardag vierden of samen op de bank lagen. Opnieuw voelde ik hoe blij ik was dat we daar op die locatie waren gaan wonen. Ondanks een huis dat zo ontzettend onze eigen plek is, maakten we deel uit van de stad.
We voelen het tijdens onze wandelingen. Vaak via de dijk, die zo dichtbij ligt, langs het water, via de haven, om óf over Willemsoord. In één wandeling krijgen we de zee mee, de gevels, zowel historisch als nieuw, de gezelligheid op de werf, de oude schepen en hun bemanning en alles wat er in de stad gebeurt. We lopen langs de Kampanje en zien kleine hummels met hun oma’s en opa’s aan boord gaan van de Schorpioen tijdens een dagje Marinemuseum. In de verte klinkt muziek van een feest of festival. Als we bijna thuis zijn maken we nog een stop bij de Kunstuitleen en halen een werk op bij de lijstenmaker.
Onlangs liepen we zo haast ongemerkt de Jutterhavendagen in, waar landrotten en zeebonken zich verzameld hadden in de ‘drijf-in’ bioscoop. Mensen in bootjes, op tuinstoelen langs de kade, in het gras of met bungelende benen aan de waterkant, genoten van Pirates of the Carribean. En ik was trots. Op die stad, waar steeds weer wat gebeurt. Waar je altijd iets kan doen.
Er was nog zoveel meer, alleen al deze zomer. Ik schreef me in bij de sport- en dansschool van Rik Niks. Met een gym aan de overkant heb ik echt geen excuses meer. We aten fish and chips bij de Werviaan. Én we huurden een sloep om de stad vanaf het water te zien. Richting Huisduinen een haast onherkenbaar natuurgebied, richting stad langs de grachten, het stadsleven, de terrassen. Met mijn blote voeten over de rand en een koud drankje in de hand, wist ik heel zeker dat ik voor deze stad gemaakt ben. Of eigenlijk dat deze stad me past als een jas. Eén met knopen, ritsen, een capuchon en uitneembare binnenvoering, zodat die altijd goed zit.
Want of ik nu door weer en wind over het strand wil ploegen of een avondje theater wens, of ik liever een boek lees of het bos in trek, een dagje op het water vertoef of een museum bezoek, het kan gewoon. Kust én Cultuur. Den Helder brengt het beste van twee werelden bij elkaar. En dat allemaal zodra ik één stap buiten de deur zet.
YANAIKA ZOMER
