Niets brengt meer eensgezindheid onder een verdeeld volk dan een gezamenlijke vijand. Oorlog verbroedert. Koningen en andere heersers wisten dat eeuwen geleden al. En wij weten het nu ook. Den Helder, stad waarin iedereen altijd wel ergens iets van vindt en zelden hetzelfde als de ander, sluit de rijen. Niet voor oorlog. Wél voor een gezamenlijke vijand. En wat voor een. Een hoogbejaarde man met een sonore bromstem en immer in het zwart gekleed. Hij is niet van de televisie te bránden. Deze Maarten van Rossem heeft het gewaagd voor het front van de natie in een van de meest bekeken tv-programma’s Den Helder verbaal af te branden. Voor de tweede keer. Ook dat nog.
Het klonk ditmaal wel wat milder dan in 2013. Toen was Den Helder volgens Van Rossem nog een van de meest ellendige plaatsjes van Nederland. Ditmaal knorde hij vooral over een nutteloze rotonde als hij weer eens in de file staat richting Texel. Dat gebrom op televisie heeft hem namelijk in de loop der tijd wel een tweede woning opgeleverd. En verdulleme, om daar te komen, moet hij telkens weer een klein stukje door dat vermaledijde Den Helder!
Mooi te zien, hoe vervolgens het arme volk van dat ellendige plaatsje, net als in 2013, eensgezind opkomt voor deze stad. Op sommige sociale media krijgt Van Rossem de wind van voren. En net als ruim tien jaar geleden, wordt de burgemeester opgeroepen brombaard door de stad rond te leiden. Zodat hij met eigen ogen kan zien hoe zwaar hij de plank misslaat.
Kansloze missie natuurlijk, zo’n oproep, maar goed bedoeld. Belangrijker is dat hier sprake is van een positieve blijk van eensgezindheid. Een soort verbroedering. Ook onder hen die dagelijks op Facebook hun azijn over Den Helder uitstorten. Wie denkt die Van Rossem wel dat hij is, om onze stad zo af te katten?
Inmiddels is het stof neergedaald. En past ook enige relativering. De in 2016 overleden NRC-journalist Henk Hofland schreef decennia geleden al een nogal zure column toen hij ooit vanuit het station oog in oog kwam met het toenmalige Stations- en Julianaplein. Hij maakte met zijn cynische stukje geen vrienden aan het Marsdiep.
Van Rossem is dus niet de eerste die zich laatdunkend over Den Helder uitlaat. En hij zal niet de laatste zijn. Voorlopig is dat het kruis dat we moeten dragen. Maar als we dat eensgezind doen, voelt het kruis een stuk lichter. Wat we nodig hebben is gewoon af en toe een vijand.
